Przejdź do zawartości

kląć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: klāčkłȧćć
wymowa:
IPA[klɔ̃ɲt͡ɕ], AS[klõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) używać wyrazów obelżywych lub wulgarnych

czasownik zwrotny niedokonany kląć się (dk. brak)

(2.1) przysięgać, zaklinać się
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja Xc
(2.1) koniugacja Xc
przykłady:
(1.1) Klął przez całą drogę do domu, nie mogąc pogodzić się z przegraną swojej drużyny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przeklinać, wyzywać, wyklinać, złorzeczyć, lżyć, wymyślać, pomstować, zakląć, pot. bluzgać, pot. przen. rzucać mięsem, reg. śl. pierónować
(2.1) zaklinać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przekleństwo n, klęcie n, przeklinanie n
czas. skląć, wykląć, przeklinać ndk.
związki frazeologiczne:
kląć na czym świat stoikląć jak dorożkarzkląć jak szewckląć w żywy kamieńkląć się na wszystkie świętości
etymologia:
uwagi:
prawidłową formą bezokolicznika jest kląć, spotykana forma klnąć jest niepoprawna[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kląć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „kląć czy klnąć?” w: Poradnia Językowa Katedry Języka Polskiego KUL.