kentaur

kentaur (język czeski)

kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) mit. gr. centaur

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kentaur	kentauři
dopełniacz	kentaura	kentaurů
celownik	kentaurovi / kentauru	kentaurům
biernik	kentaura	kentaury
wołacz	kentaure	kentauři
miejscownik	kentaurovi / kentauru	kentaurech
narzędnik	kentaurem	kentaury

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kentaur m

przym. kentauří

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kentaur (język duński)

en kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) mit. centaur

odmiana:

(1.1) en kentaur, kentauren, kentaurer, kentaurerne

przykłady:

(1.1) Min hest kender en kentaur og to udenlandske enhjørninger! → Mój koń zna jednego centaura i dwa zagraniczne jednorożce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. κένταυρος

uwagi:

źródła:

kentaur (język słowacki)

kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mit. centaur

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kentaurus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kentaur (język szwedzki)

kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) mit. centaur

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kentaur (język węgierski)

kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) mit. centaur

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kentaur

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: