Kentaur

Kentaur (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) astr. Centaur

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kentaur
dopełniacz	Kentaura
celownik	Kentaurovi / Kentauru
biernik	Kentaura
wołacz	Kentaure
miejscownik	Kentaurovi / Kentauru
narzędnik	Kentaurem

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kentaur m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Kentaur (język niemiecki)

ein Kentaur (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mit. gr. centaur

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Kentaur	die Kentauren
dopełniacz	des Kentauren	der Kentauren
celownik	dem Kentauren	den Kentauren
biernik	den Kentauren	die Kentauren

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Zentaur

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Zentaur m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Kentaur (język węgierski)

Kentaur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) astr. Centaur

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kentaur

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg. kentaur

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Węgierski - Astronomia

źródła: