fosgen

fosgen (język polski)

struktura fosgenu (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈfɔzɡɛ̃n], AS: [fozgẽn], zjawiska fonetyczne: udźw.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. wojsk. związek organiczny z grupy chlorków kwasowych, bezbarwny gaz o zapachu świeżo skoszonej trawy lub zgniłych owoców, stosowany jako bojowy środek trujący z grupy duszących w czasie I wojny światowej; zob. też fosgen w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	fosgen
dopełniacz	fosgenu
celownik	fosgenowi
biernik	fosgen
narzędnik	fosgenem
miejscownik	fosgenie
wołacz	fosgenie

przykłady:

(1.1) Podczas spalania polichlorku winylu mogą powstawać pewne ilości fosgenu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tlenochlorek węgla, dichlorek karbonylu, CG

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fosgenoksym

przym. fosgenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. phosgène < ang. phosgene < gr. φῶς + γένος (phõs + génos) → światło + pochodzenie (po raz pierwszy fosgen otrzymano poprzez ekspozycję mieszaniny na światło słoneczne)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) phosgene, carbonyl dichloride, carbon dichloride oxide, carbon oxychloride, chloroformyl chloride, dichloroformaldehyde, dichloromethanone, CG
• bułgarski: (1.1) фосген m
• francuski: (1.1) phosgène, dichlorure de méthanoyle, dichlorure de carbonyle, oxychlorure de carbone
• rosyjski: (1.1) фосген, оксид-дихлорид углерода, карбонилхлорид, хлорокись углерода
• słowacki: (1.1) fosgén m
• ukraiński: (1.1) фосген m

źródła: