etymolog
etymolog (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) jęz. naukowiec badający pochodzenie wyrazów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik etymolog etymologowie / etymolodzy dopełniacz etymologa etymologów celownik etymologowi etymologom biernik etymologa etymologów narzędnik etymologiem etymologami miejscownik etymologu etymologach wołacz etymologu etymologowie / etymolodzy depr. M. i W. lm: (te) etymologi
- przykłady:
- (1.1) Tajemnicy pochodzenia tej nazwy nie rozgryźli jeszcze etymologowie.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) językoznawca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. etymologia ż, etymon mrz, etymologizowanie n, zetymologizowanie n
- forma żeńska etymolożka ż
- czas. etymologizować ndk., zetymologizować dk.
- przym. etymologiczny
- przysł. etymologicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. etymologia < gr. ἐτυμολογία (etymologia) < gr. ἔτυμος + λόγος (etymos + logos) → prawdziwy + słowo, przemowa
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) etymologist
- baskijski: (1.1) etimologo, etimologista
- białoruski: (1.1) этымолаг m
- czeski: (1.1) etymolog
- duński: (1.1) etymolog w
- hiszpański: (1.1) etimologista m, etimólogo m
- rosyjski: (1.1) этимолог m
- ukraiński: (1.1) етимолог m
- węgierski: (1.1) etimológus
- włoski: (1.1) etimologo m
- źródła:
etymolog (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik etymolog etymologové dopełniacz etymologa etymologů celownik etymologovi / etymologu etymologům biernik etymologa etymology wołacz etymologu etymologové miejscownik etymologovi / etymologu etymolozích narzędnik etymologem etymology
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. etymologie, etymoložka
- przym. etymologický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: