eremitorium

eremitorium (język polski)

eremitorium (1.1)

eremitorium (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) siedziba eremity; zob. też erem w Wikipedii

(1.2) archit. niewielki pawilon w ogrodzie lub parku przeznaczony do wypoczynku na uboczu; zob. też ermitaż (architektura) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eremitorium	eremitoria
dopełniacz	eremitorium	eremitoriów
celownik	eremitorium	eremitoriom
biernik	eremitorium	eremitoria
narzędnik	eremitorium	eremitoriami
miejscownik	eremitorium	eremitoriach
wołacz	eremitorium	eremitoria

przykłady:

(1.1) Odwiedzimy eremitorium, w którym obecnie przebywa brat pustelnik.

(1.1) Wydał książkę o eremitoriach na terenie Włoch.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przebywać w / iść do / udać się do / zamieszkać w / założyć eremitorium

synonimy:

(1.1) erem, pustelnia, samotnia

(1.2) ermitaż, pustelnia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. erem m, eremita m, eremitka ż

przym. eremicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) p.łac. hermitorium

(1.2) franc. hermitage < p.łac. hermitorium

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hermitary, hermitage
• niemiecki: (1.1) Eremitorium n
• włoski: (1.1) eremitorio m

źródła: