Przejdź do zawartości

ubocze

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) spokojne miejsce pozbawione ruchu i zgiełku, oddalone od skupisk ludzkich i szlaków komunikacyjnych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przed dwoma tysiącami lat tętniący dziś życiem Nazaret był nikomu nieznaną osadą rolniczą, odsuniętą na ubocze od Via Maris, owej ważnej drogi starożytnej łączącej Egipt z Syrią[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ubocz ż, uboczność ż
przym. uboczny
przysł. ubocznie
związki frazeologiczne:
na uboczu
etymologia:
pol. u- + bok + -e
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Gać, Ziemia Święta Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.