eremita

eremita (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛrɛ̃ˈmʲita], AS: [erẽmʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik żyjący w odosobnieniu; zob. też eremita w Wikipedii

(1.2) człowiek żyjący w odosobnieniu szczególnie z pobudek religijnych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eremita	eremici
dopełniacz	eremity	eremitów
celownik	eremicie	eremitom
biernik	eremitę	eremitów
narzędnik	eremitą	eremitami
miejscownik	eremicie	eremitach
wołacz	eremito	eremici

przykłady:

(1.1) Na wyspie żył od trzydziestu lat eremita, który oddał się pokucie i modlitwie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pustelnik, anachoreta

antonimy:

(1.1) cenobita

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. erem mrz, eremitorium n

forma żeńska eremitka ż

przym. eremicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. eremita

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hermit
• interlingua: (1.1) eremita
• niemiecki: (1.1) Eremit m
• włoski: (1.1) eremita m

źródła:

eremita (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pustelnik, eremita

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ermitau, eremutar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) eremita, pustelnik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eremita	eremité
dopełniacz	eremity	eremitů
celownik	eremitovi	eremitům
biernik	eremitu	eremity
wołacz	eremito	eremité
miejscownik	eremitovi	eremitech
narzędnik	eremitou	eremity

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eremitka

przym. eremitský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język galicyjski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) rel. pustelnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz galicyjski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

eremita (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [e.ɾe.ˈmi.ta]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) eremita

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ermitaño

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ermitaño m, ermitaña ż, ermita ż, eremitorio m

przym. eremítico

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. eremīta < gr. ἐρημίτης (erēmítēs) < gr. ἐρημία (erēmía) → pustynia, samotność

uwagi:

erēmítēs

źródła:

eremita (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pustelnik, eremita, odludek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język kataloński)

wymowa:

IPA: [əɾəˈmitə]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski i żeński

(1.1) eremita, pustelnik, odludek

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) eremitka, pustelniczka, odludek

odmiana:

(1.1) lp eremita; lm eremites

(2.1) lp eremita; lm eremites

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język portugalski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski i żeński

(1.1) eremita, pustelnik, odludek

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) eremitka, pustelniczka, odludek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eremitério m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. eremita, pustelnik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eremita	eremiti
dopełniacz	eremitu	eremitov
celownik	eremitovi	eremitom
biernik	eremitu	eremitov
miejscownik	eremitovi	eremitoch
narzędnik	eremitom	eremitmi eremitami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pustovník

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eremitáž ż

przym. eremitský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eremita (język włoski)

wymowa:

IPA: /e.re.'mi.ta/, ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. eremita, pustelnik

(1.2) przen. samotnik, pustelnik

odmiana:

(1.1-2) lp eremita; lm eremiti

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) solitario

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. eremitaggio m, eremitano m, eremo m, remitorio m, ermo m, eremitorio m, romitorio m, eremitoro m

przym. eremitano, eremitico

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. eremita

uwagi:

źródła: