epifora
epifora (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) liter. jedna z figur stylistycznych polegająca na powtórzeniu słowa lub zwrotu na końcu kilku następujących po sobie wersów lub zdań
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik epifora epifory dopełniacz epifory epifor celownik epiforze epiforom biernik epiforę epifory narzędnik epiforą epiforami miejscownik epiforze epiforach wołacz epiforo epifory
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. epiforyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) epiphora
- francuski: (1.1) épiphore ż
- hiszpański: (1.1) epífora ż
- niemiecki: (1.1) Epiphora ż
- nowogrecki: (1.1) επιφορά ż
- rosyjski: (1.1) эпи́фора ż
- słowacki: (1.1) epifora ż
- włoski: (1.1) epifora ż, epistrofe ż
- źródła:
epifora (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik epifora epifory dopełniacz epifory epifor celownik epifore epiforám biernik epiforu epifory miejscownik epifore epiforách narzędnik epiforou epiforami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. epiforický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „epifora” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
epifora (język włoski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: /e.ˈpi.fo.ra/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) epistrofe
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: