enklawa

enklawa (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛ̃ŋˈklava], AS: [ẽŋklava], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. adm. geogr. terytorium państwa lub jego część otoczone ze wszystkich stron przez terytorium lądowe innego państwa; zob. też enklawa w Wikipedii

(1.2) teren otoczony ze wszystkich stron obszarem innego rodzaju

(1.3) przen. miejsce dające poczucie bezpieczeństwa

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	enklawa	enklawy
dopełniacz	enklawy	enklaw
celownik	enklawie	enklawom
biernik	enklawę	enklawy
narzędnik	enklawą	enklawami
miejscownik	enklawie	enklawach
wołacz	enklawo	enklawy

przykłady:

(1.1) San Marino jest enklawą na terytorium Włoch.

(1.3) Pasieka była dla niego enklawą, której nikomu z członków rodziny nie było wolno naruszać.

składnia:

kolokacje:

(1.2) enklawa zieleni

synonimy:

antonimy:

(1.1) eksklawa

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. enclave

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) enclave
• arabski: معزل m
• bułgarski: (1.1) анклав m
• duński: (1.1) enklave w; (1.2) enklave w
• francuski: enclave ż
• hiszpański: enclave m
• niemiecki: (1.1) Enklave ż
• portugalski: enclave m
• rosyjski: анклав m
• szwedzki: (1.1) enklav
• włoski: (1.1) enclave ż

źródła: