ebonit
ebonit (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) tworzywo sztuczne otrzymywane w wyniku wulkanizacji kauczuku z dużą ilością siarki, zwykle barwy czarnej lub ciemnobrązowej, posiada dobre właściwości izolacyjne; zob. też ebonit w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ebonit ebonity dopełniacz ebonitu ebonitów celownik ebonitowi ebonitom biernik ebonit ebonity narzędnik ebonitem ebonitami miejscownik ebonicie ebonitach wołacz ebonicie ebonity
- przykłady:
- (1.1) Ebonit to materiał wykorzystywany w elektrotechnice do różnych elementów.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) twarda guma
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ebonite, vulcanite
- arabski: (1.1) إِبُونِيت m
- baskijski: (1.1) ebonita
- białoruski: (1.1) эбаніт m
- bułgarski: (1.1) ебонит m
- czeski: (1.1) ebonit m
- duński: (1.1) ebonit w
- esperanto: (1.1) ebonito
- estoński: (1.1) eboniit
- fiński: (1.1) eboniitti, kovakumi
- francuski: (1.1) ébonite ż
- galicyjski: (1.1) ebonita ż
- gruziński: (1.1) ებონიტი
- hiszpański: (1.1) ebonita ż
- ido: (1.1) ebonito
- irlandzki: (1.1) éabainnít ż
- karpatorusiński: (1.1) ебоніт m
- kataloński: (1.1) ebonita ż
- litewski: (1.1) ebonitas
- łotewski: (1.1) ebonīts m
- macedoński: (1.1) ебонит m
- niderlandzki: (1.1) eboniet n
- niemiecki: (1.1) Ebonit n, Hartgummi m / n
- nowogrecki: (1.1) εβονίτης m
- portugalski: (1.1) ebonite ż
- rosyjski: (1.1) эбонит m
- rumuński: (1.1) ebonită ż
- słowacki: (1.1) ebonit m
- szwedzki: (1.1) ebonit w
- turecki: (1.1) ebonit
- ukraiński: (1.1) ебоніт m
- węgierski: (1.1) ebonit
- włoski: (1.1) ebanite ż
- źródła:
- ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 29.
ebonit (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) ebonit
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ebonit ebonity dopełniacz ebonitu ebonitů celownik ebonitu ebonitům biernik ebonit ebonity wołacz ebonite ebonity miejscownik ebonitu ebonitech narzędnik ebonitem ebonity
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ebonit (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ebonit ebonity dopełniacz ebonitu ebonitov celownik ebonitu ebonitom biernik ebonit ebonity miejscownik ebonite ebonitoch narzędnik ebonitom ebonitmi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 165.
- ↑ Hasło „ebonit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
ebonit (język węgierski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) ebonit
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: