dyskwalifikacja

dyskwalifikacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sport. pozbawienie kogoś prawa udziału w dalszych etapach rywalizacji ze względu na naruszenie zasad

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dyskwalifikacja	dyskwalifikacje
dopełniacz	dyskwalifikacji	dyskwalifikacji / przest. dyskwalifikacyj
celownik	dyskwalifikacji	dyskwalifikacjom
biernik	dyskwalifikację	dyskwalifikacje
narzędnik	dyskwalifikacją	dyskwalifikacjami
miejscownik	dyskwalifikacji	dyskwalifikacjach
wołacz	dyskwalifikacjo	dyskwalifikacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dyskwalifikowanie n, zdyskwalifikowanie n

czas. dyskwalifikować ndk., zdyskwalifikować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. disqualification

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disqualification
• białoruski: (1.1) дыскваліфікацыя ż
• bułgarski: (1.1) дисквалификация ż
• duński: (1.1) diskvalificering w, diskvalifikation w
• francuski: (1.1) disqualification
• norweski (bokmål): (1.1) diskvalifisering m/ż, diskvalifikasjon m
• norweski (nynorsk): (1.1) diskvalifisering ż, diskvalifikasjon m
• rosyjski: (1.1) дисквалификация ż
• szwedzki: (1.1) diskvalificering w
• ukraiński: (1.1) дискваліфікація ż
• węgierski: (1.1) diszkvalifikálás

źródła: