dwudziestopięciolatka

dwudziestopięciolatka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvuʥ̑ɛstɔpʲjɛ̇̃ɲʨ̑ɔˈlatka], AS: [dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta mająca dwadzieścia pięć lat

(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia pięć lat

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od dwudziestopięciolatek

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwudziestopięciolatka	dwudziestopięciolatki
dopełniacz	dwudziestopięciolatki	dwudziestopięciolatek
celownik	dwudziestopięciolatce	dwudziestopięciolatkom
biernik	dwudziestopięciolatkę	dwudziestopięciolatki
narzędnik	dwudziestopięciolatką	dwudziestopięciolatkami
miejscownik	dwudziestopięciolatce	dwudziestopięciolatkach
wołacz	dwudziestopięciolatko	dwudziestopięciolatki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. dwudziestopięcioletni

rzecz. dwudziestopięciolatek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwudziestopięciolatek

• esperanto: (1.1) dudekkvinjarulino
• niemiecki: (1.1) Fünfundzwanzigjährige ż

źródła: