cynober

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cynober (język polski)[edytuj]

cynober (1.1)
cynober (1.2)
wymowa:
IPA[ʦ̑ɨ̃ˈnɔbɛr], AS[cỹnober], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeden z odcieni koloru czerwonego; zob. też cynober (kolor) w Wikipedii
(1.2) miner. minerał stosowany jako czerwony barwnik w malarstwie; zob. też cynober (minerał) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Na dalszym planie, w głębi, wznosiło się kilku stopniami podium zasiane suknem o soczystej barwie cynobru[1].
(1.2) W Indiach mężatki barwią sobie przedziałek cynobrem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cynobrówka ż, cynobrowienie n
czas. cynobrowieć ndk.
przym. cynobrowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Zinnober < łac. cinnabar[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. S. Grabiński W domu Sary
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 48.