clamo

clamo (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈkla.mo]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od clamar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

clamo (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) wołać, krzyczeć, wzywać

(1.2) głosić, przemawiać donośnie

odmiana:

(1.1) clāmo, clāmāre, clāmavi, clāmatum (koniugacja I)

przykłady:

(1.1) De profundis clamavi ad te, Domine → Z głębokości wołałem do Ciebie, Panie. (Ps 130, 1)

(1.2) Si hi tacuerint, lapides clamabunt. → Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą. (Łk 19, 40)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. clamor m

czas. acclamo, declamo, exclamo, proclamo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: