cichobieżność
cichobieżność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) techn. odprzym. cecha tego, co cichobieżne – zdolne do cichej pracy, do cichego poruszania się
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cichobieżność cichobieżności dopełniacz cichobieżności cichobieżności celownik cichobieżności cichobieżnościom biernik cichobieżność cichobieżności narzędnik cichobieżnością cichobieżnościami miejscownik cichobieżności cichobieżnościach wołacz cichobieżności cichobieżności
- przykłady:
- (1.1) Nowy silnik cechuje się większym momentem obrotowym oraz większą cichobieżnością.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. cichobieżny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „cichobieżność” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 7, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 181-182.