Przejdź do zawartości

brzęczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brzęczyk (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃɨk], AS[bžṇčyk], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. elektryczne urządzenie akustyczne wytwarzające charakterystyczny dźwięk (brzęczenie)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) brzęczek
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) sygnalizator
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brzęczek m, brzęczenie n
czas. brzęczeć ndk.
przym. brzęczykowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: