bluten

bluten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈbluːtən] IPA: [ˈbluːtətə] IPA: [ɡəˈbluːtət] ^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) med. krwawić

(1.2) przen. pot. bulić, zabulić

odmiana:

(1.1-2) blut|en (blutet), blutete, geblutet (haben)

przykłady:

(1.1) Die Wunde blutet stark. → (Ta) rana mocno krwawi.

(1.1) Er blutet aus der Nase. → Z nosa leci mu krew.

(1.2) Dafür wirst du aber schwer bluten müssen. → Ale za to będziesz musiała/musiał nieźle zabulić.

składnia:

kolokacje:

(1.1) fürchterlich / stark bluten • aus dem Mund bluten • aus der Nase bluten

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Blut n, Blutung ż, Bluter m, Bluten n

przym. blutig

związki frazeologiczne:

wie ein Schwein bluten

etymologia:

uwagi:

zobacz też: ausbluten • verbluten

źródła: