ausbluten

ausbluten (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaʊ̯sˌbluːtn̩] IPA: [ˌbluːtətə ˈaʊ̯s] IPA: [ˈaʊ̯sɡəˌbluːtət]

​

znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) wykrwawić (się), spuszczać krew, spuścić krew

(1.2) przestawać krwawić, przestać krwawić

(1.3) przen. wykrwawić się, zrujnować się

odmiana:

(1.1) ausblut|en (blutet aus), blutete aus, ausgeblutet (sein)

(1.2-3) ausblut|en (blutet aus), blutete aus, ausgeblutet (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ausbluten n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: niem • bluten • ausbluten • entbluten • verbluten

źródła: