blama

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

blama (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. reg. ośmieszenie się[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikblamablamy
dopełniaczblamyblam
celownikblamieblamom
biernikblamęblamy
narzędnikblamąblamami
miejscownikblamieblamach
wołaczblamoblamy
przykłady:
(1.1) Nie rób blamy i ubierz się do porządku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ale blama!
synonimy:
(1.1) blamaż, gafa, kaszana, klops, kompromitacja, niepowodzenie, obciach, porażka, wpadka, wsypa, wtopa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. blamaż mrz
czas. blamować się ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Blamage < niem. blamieren → blamować się < franc. blâmer → ganić, krytykować, potępiać[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: blamaż
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Ale blama!” w: Poradnia językowa PWN.
  2. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, cz. 1, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 74.

blama (język węgierski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) blamaż
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) blamázs
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. blamázs, blamálás
czas. blamál, blamíroz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=blama&oldid=8376931”