ganić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ganić (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. zganić)

(1.1) wyrażać słownie dezaprobatę, udzielać słownej krytyki
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) besztać, karcić, krytykować, łajać, ochrzaniać, potępiać, udzielać nagany, wulg. opieprzać, wulg. opierdalać
antonimy:
(1.1) nie ganić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ganienie n, gańba ż
przym. nienaganny
związki frazeologiczne:
przysłowie: cudzego nie gań, a swego nie chwal[1]
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cudze” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 72.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ganić&oldid=7988851”