biało

biało (język polski)

biało (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbʲjawɔ], AS: [bʹi ̯au̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) z użyciem białej barwy, z obecnością białości

odmiana:

(1.1) biało, st. wyższy bielej; st. najwyższy najbielej

przykłady:

(1.1) Sala jadalna miała bagiety srebrne i była malowana na biało.

(1.1) Spadł śnieg, zrobiło się biało i jakoś tak świątecznie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) na biało

synonimy:

antonimy:

(1.1) czarno

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biały mos, nabiał mrz, białas mos, biel ż, bielik mzw, bielidło n, bielenie n, pobielenie n, bielica ż, Bielice lm nmos, białość ż, bielak mzw

czas. bielić ndk., pobielić dk.

przym. białawy, biały, bialski, bielicki

tem. słow. biało-

związki frazeologiczne:

każdy wie, że pod brudem biało

etymologia:

pol. biały + -o

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бела
• rosyjski: (1.1) бело
• ukraiński: (1.1) біло

źródła: