balwierz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

balwierz (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈbalvʲjɛʃ], AS[balvʹi ̯eš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. fryzjer zajmujący się także m.in. rwaniem zębów i wykonujący zabiegi felczerskie; zob. też balwierz w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) reg. pozn. fryzjer
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Do świeżej rany nieraz byłem wzywany, zwłaszcza w okolicy mało w medyków i balwierzy zasobnej[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cyrulik, golibroda
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. balwiernia ż
forma żeńska balwierka ż
przym. balwierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) st.pol. barwierz[2] < niem. Balbier < wł. barbiere < franc. barbier < łac. barba[3]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Artur Baniewicz, Smoczy pazur, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Antoni Danysz, Mularz czy murarz, „Poradnik Językowy” nr 6/1910, s. 100.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „balwierz” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.