bałamucenie

bałamucenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbawãmuˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [bau̯ãmucẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od bałamucić

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bałamucenie
dopełniacz	bałamucenia
celownik	bałamuceniu
biernik	bałamucenie
narzędnik	bałamuceniem
miejscownik	bałamuceniu
wołacz	bałamucenie

przykłady:

(1.1) Przestań się zajmować bałamuceniem panien, a zacznij wreszcie myśleć o przyszłości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. pobałamucić, bałamucić ndk., zbałamucić dk.

rzecz. bałamutnik m, bałamut m, zbałamucenie n, bałamuctwo n

przym. bałamutny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: