pobałamucić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pobałamucić (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) rozkochać w sobie
(1.2) poflirtować przez jakiś czas
(1.3) oszukać kogoś w jakichś kwestiach
(1.4) daw. pomieszać szczegóły

czasownik zwrotny dokonany pobałamucić się

(2.1) daw. poflirtować ze sobą
(2.2) razem wesoło spędzić czas
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
(2.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ci co bywają po salonachto sobie wietrzniki, z tymi można i zawiązać coś i rozwiązać, i pobałamucić i porzucić, to wszystko wietrzniki[1]
(1.3) Mazurów tu dużo, trzeba ich sobie jednać, bo i tych Bolko i jego młokosy pobałamucą[2].
(1.4) Może on wogóle jest gdzieindziej, nie w Kole? Może coś Mosse pobałamucił?[3]
(2.2) Dopóki towarzystwa stało i piwnicy, siedział ziewając na wsi; gdy przyszły cięższe czasy, począł do Warszawy jeździć, żeby się tam z dawnymi znajomymi rozerwać i pobałamucić[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pobałamucić z kretesem • pobałamucić kawalera
(1.2) trochę pobałamucić
(1.3) pobałamucić szpiegów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bałamucenie n, pobałamucenie n, zbałamucenie n
czas. bałamucić ndk., bałamucić się ndk., zbałamucić dk., zbałamucić się dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. po- + bałamucić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Józef Ignacy Kraszewski, Dziennik Serafiny (wyd. 1876)
  2. Józef Ignacy Kraszewski, Królewscy synowie (wyd. 1877)
  3. Tadeusz Boy-Żeleński, Marzenie i pysk (wyd. 1930)
  4. Józef Ignacy Kraszewski, Macocha (wyd. 1873)