Przejdź do zawartości

nieprzytomny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieprzytomny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɲɛpʃɨˈtɔ̃mnɨ], ASepšytõmny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który stracił przytomność, świadomość
(1.2) przen. oszołomiony, nie myślący racjonalnie, trzeźwo
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jaskier, rzucając niespokojne spojrzenia na Zerrikanki, czujnie krążące po pobojowisku, cucił wciąż nieprzytomnego Dorregaraya[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) odurzony
antonimy:
(1) przytomny
(1.2) trzeźwy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieprzytomność ż
przysł. nieprzytomnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.