ahistoryzm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ahistoryzm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌaxʲiˈstɔrɨsm̥], AS: [aχʹistorysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• akc. pob., ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. interpretacja zdarzeń społecznych i kulturalnych pomijająca warunki i kontekst rozwoju historycznego
(1.2) pot. niechęć do nauk historycznych[1]
odmiana:
(1.1-2) blm,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikahistoryzmahistoryzmy
dopełniaczahistoryzmuahistoryzmów
celownikahistoryzmowiahistoryzmom
biernikahistoryzmahistoryzmy
narzędnikahistoryzmemahistoryzmami
miejscownikahistoryzmie[uwaga 1]ahistoryzmach
wołaczahistoryzmie[uwaga 1]ahistoryzmy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ahistorycyzm; rzad. antyhistorycyzm, antyhistoryzm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. historia ż, ahistorycyzm mrz, ahistoryczność ż
przym. ahistoryczny
przysł. ahistorycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. a- + historyzm
uwagi:
  1. ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „ahistoryzm” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 1, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 131.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ahistoryzm&oldid=7928260”