czytelny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czytelny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʧ̑ɨˈtɛlnɨ], AS[čytelny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który daje się odczytać, przeczytać
(1.2) przen. zrozumiały, sformułowany w przejrzysty sposób
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Czcionka była ledwo czytelna.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czytelne pismo
(1.2) czytelny sygnał
synonimy:
(1.1) wyraźny
(1.2) zrozumiały, jasny, oczywisty
antonimy:
(1.1) nieczytelny, niewyraźny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czytelność ż, czytelnia ż, czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnictwo n, czytadło n, czytnik m, czytanka ż, czytanie n, czytywanie n, przeczytanie n, poczytność ż
czas. czytać ndk., czytywać ndk.
przysł. czytelnie
przym. oczytany, poczytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: