Lacedemończyk

Lacedemończyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌlaʦ̑ɛdɛ̃ˈmɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [lacedẽmõĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mieszkaniec Lacedemonu (Sparty)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Lacedemończyk	Lacedemończycy
dopełniacz	Lacedemończyka	Lacedemończyków
celownik	Lacedemończykowi	Lacedemończykom
biernik	Lacedemończyka	Lacedemończyków
narzędnik	Lacedemończykiem	Lacedemończykami
miejscownik	Lacedemończyku	Lacedemończykach
wołacz	Lacedemończyku	Lacedemończycy

przykłady:

(1.1) Ostry Lacedemończyk zawsze na wesołych Ateńczyków z pogardą jak na zniewieściałych kuglarzów się spoglądał, a Ateńczyk wzajemnie z politowaniem nad mniemaną mizeryą tych politycznych pokutników się patrzał. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Spartanin

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Grek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Lacedemon ż, lacedemońskość ż

forma żeńska Lacedemonka ż

przym. lacedemoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Lacedaemonian
• francuski: (1.1) Lacédémonien m
• portugalski: (1.1) lacedemónio m
• rosyjski: (1.1) Лакедемонянин m
• starogrecki: (1.1) Λακεδαιμόνιος m

źródła: