Anrufbeantworter

Anrufbeantworter (język niemiecki)

wymowa:

IPA: /ˈanruːfbəˈantvɔrtɐ/ wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) telekom. automatyczna sekretarka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Anrufbeantworter	die Anrufbeantworter
dopełniacz	des Anrufbeantworters	der Anrufbeantworter
celownik	dem Anrufbeantworter	den Anrufbeantwortern
biernik	den Anrufbeantworter	die Anrufbeantworter

przykłady:

(1.1) Mein Anrufbeantworter ist kaputt gegangen, deshalb kann ich Anrufe von meinen Interessenten nicht annehmen. → Moja automatyczna sekretarka się zepsuła, dlatego nie mogę odbierać telefonów od moich interesantów.

(1.1) Hallo, hier ist der Beanworter von Uwe Baumann. Uwe ist momentan unerreichbar, weil ich kaputt gegangen bin, ich mag dich aber, deshalb lass ich dich nach dem Piepton sprechen. → Cześć, tu automatyczna sekretarka Uwe Baumanna. Uwe jest chwilowo niedostępny, ponieważ się zepsułam, ale lubię cię, więc dam ci zostawić wiadomość po sygnale.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. AB

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Anruf + beantworten → połączenie telefoniczne + odpowiadać

uwagi:

źródła: