Przejdź do zawartości

podatnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 14:53, 26 lis 2023 autorstwa PBbot (dyskusja | edycje) (holenderski → niderlandzki)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

podatnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[pɔˈdatʲɲik], AS[podatʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zobowiązana do płacenia podatków, osoba płacąca podatki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Czy francuscy podatnicy powinni płacić za szkoły, świadczenia i szkolenia, aby rodziny Romów osiągnęły minimalny poziom życia akceptowany we Francji?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podatek m, opodatkowanie n, opodatkowywanie n
przym. podatkowy
czas. opodatkować, opodatkowywać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: