akceptować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

akceptować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌakʦ̑ɛpˈtɔvaʨ̑], AS[akceptovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaakceptować)

(1.1) aprobować coś
(1.2) formalnie godzić się na coś[1]
(1.3) godzić się z czymś, czego nie można zmienić[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Lecz szybko odkryłam o ile więcej my mieliśmy nauczyć się od niej niż ona od nas; to fakt akceptowany przez wszystkich członków naszej rodziny, może z wyjątkiem naszego kota.
(1.2) Akceptujemy karty kredytowe w naszym sklepie.
(1.3) Trzeba się nauczyć akceptować swój los.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zgadzać się, wyrażać zgodę, pozwalać, zezwalać
(1.2) zatwierdzać
(1.3) dopuszczać, przymykać oko, przyzwalać, tolerować, wytrzymywać, znosić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaakceptowanie n, akceptowanie n, akceptacja ż, akcept m, akceptant m, akceptowalność ż
czas. zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. acceptare
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „akceptacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.