narro

narro (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈna.ro]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od narrar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

narro (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) opowiadać

odmiana:

(1.1) narro, narrare, narravi, narratum (koniugacja I)

przykłady:

(1.1) Cum divus Augustus apud Actium M. Antonium et Cleopatram Aegypti reginam vicisset multitudo genitorium suis liberis de victoria a principe reportata fabulam narrabant. → Gdy boski August pokonał pod Akcjum Marka Antoniusza i Kleopatrę, królową Egiptu, rzesza rodziców opowiadała swoim dzieciom bajki o zwycięstwie odniesionym przez princepsa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narratio ż, narrator m, narratus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

narro (język staro-wysoko-niemiecki)

narro (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klaun

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: