princeps

princeps (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) naczelnik, wódz

(1.2) władca

przymiotnik

(2.1) pierwszy

odmiana:

(1.1-2) princeps, principis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	princeps	principēs
dopełniacz	principis	principum
celownik	principī	principibus
biernik	principem	principēs
ablatyw	principe	principibus
wołacz	princeps	principēs

(2.1) (deklinacja III)

 

przypadek	liczba pojedyncza		liczba mnoga
	m/ż	n	m/ż	n
mianownik	princeps		principēs	principia
dopełniacz	principis		principium
celownik	principī		principibus
biernik	principem	princeps	principēs	principia
ablatyw	principī		principibus
wołacz	princeps		principēs	principia
stopień wyższy principior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik principior principius principiōrēs principiōra dopełniacz principiōris principiōrum celownik principiōrī principiōribus biernik principiōrem principius principiōrēs principiōra ablatyw principiōre principiōribus wołacz principior principius principiōrēs principiōra
stopień najwyższy principissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik principissimus principissima principissimum principissimī principissimae principissima dopełniacz principissimī principissimae principissimī principissimōrum principissimārum principissimōrum celownik principissimō principissimae principissimō principissimīs biernik principissimum principissimam principissimum principissimōs principissimās principissima ablatyw principissimō principissimā principissimō principissimīs wołacz principissime principissima principissimum principissimī principissimae principissima

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dux m, imperator m

(1.2) rex m

(2.1) primus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. principatus m, principium n

przym. principalis

czas. capio

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: