Przejdź do zawartości

żegnać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z żegnać się)

żegnać (język polski)

[edytuj]
żegnająca się (2.1) rodzina
wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pożegnać)

(1.1) wypowiadać słowa, czynić gesty pożegnania, rozstając się z kimś
(1.2) rozstawać się z kimś, z czymś

czasownik przechodni niedokonany (dk. przeżegnać)

(2.1) rel. czynić nad kimś lub nad czymś znak krzyża

czasownik zwrotny niedokonany żegnać się (dk. pożegnać się)

(3.1) żegnać (1.1) siebie nawzajem
(3.2) rozstawać się z kimś, z czymś

czasownik zwrotny niedokonany żegnać się (dk. przeżegnać się)

(4.1) rel. czynić nad sobą znak krzyża
odmiana:
(1.1-2.1) koniugacja I
(3.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Żegnałem ze smutkiem w sercu.
(1.2) Wielokrotnie musiałem żegnać kolegów, bliższych i dalszych, których alkohol wpędził do grobu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żegnanie n, odżegnanie n, odżegnywanie n, pozażegnywanie n, pożegnanie n, przeżegnanie n, zażegnanie n, zażegnywanie n
czas. odżegnać dk., odżegnywać ndk., pozażegnywać dk., pożegnać dk., przeżegnać dk., zażegnać dk., zażegnywać ndk.
przym. pożegnalny
wykrz. żegnaj, żegnam
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wyjść z matni, Anna Dodziuk, Włodzimierz Kamecki, 1994 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.