samowzbudny
samowzbudny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) fiz. mający właściwość spontanicznego wytwarzania drgań, niezależnie od działania zewnętrznych czynników[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik samowzbudny samowzbudna samowzbudne samowzbudni samowzbudne dopełniacz samowzbudnego samowzbudnej samowzbudnego samowzbudnych celownik samowzbudnemu samowzbudnej samowzbudnemu samowzbudnym biernik samowzbudnego samowzbudny samowzbudną samowzbudne samowzbudnych samowzbudne narzędnik samowzbudnym samowzbudną samowzbudnym samowzbudnymi miejscownik samowzbudnym samowzbudnej samowzbudnym samowzbudnych wołacz samowzbudny samowzbudna samowzbudne samowzbudni samowzbudne nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „samowzbudny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
