psychoterapeuta
psychoterapeuta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) specjalista w dziedzinie psychoterapii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik psychoterapeuta psychoterapeuci dopełniacz psychoterapeuty psychoterapeutów celownik psychoterapeucie psychoterapeutom biernik psychoterapeutę psychoterapeutów narzędnik psychoterapeutą psychoterapeutami miejscownik psychoterapeucie psychoterapeutach wołacz psychoterapeuto psychoterapeuci depr. M. i W. lm: (te) psychoterapeuty[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) terapeuta
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. psychoterapia ż
- forma żeńska psychoterapeutka ż
- przym. psychoterapeutyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) psychotherapist
- baskijski: (1.1) psikoterapeuta
- białoruski: (1.1) псіхатэрапеўт m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) псыхатэрапеўт m
- czeski: (1.1) psychoterapeut m
- duński: (1.1) psykoterapeut w
- estoński: (1.1) psühhoterapeut
- francuski: (1.1) psychothérapeute m ż
- hiszpański: (1.1) psicoterapeuta m ż, sicoterapeuta m ż
- islandzki: (1.1) geðlæknir m
- karpatorusiński: (1.1) псіхотерапевт m
- macedoński: (1.1) психотерапевт m
- niemiecki: (1.1) Psychotherapeut m
- norweski (bokmål): (1.1) psykoterapeut
- tajski: (1.1) นักจิตบำบัด (nák jìt bam.bàt)
- ukraiński: (1.1) психотерапевт m
- węgierski: (1.1) pszichoterapeuta
- włoski: (1.1) psicoterapista m ż
- źródła:
- ↑
Hasło „psychoterapeuta” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
