oburącz

oburącz (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈburɔ̃n͇ʧ̑], AS: [oburõṇč], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) obiema rękami, używając obu rąk

odmiana:

(1.1) nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Chwyciła krzesło oburącz i cisnęła nim w napastnika.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oburęczność

przym. oburęczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. obunóż

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) with/in both arms
• białoruski: (1.1) аберуч
• esperanto: (1.1) ambaŭmane

źródła: