niespokojnicki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niespokojnicki (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. żart. posp. niespokojnik[1], awanturnik[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niespokojnik, awanturnik, kłótnik
antonimy:
(1.1) spokojnik
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojniczek m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
przym. niespokojny
przysł. niespokojnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. niespokojny + -icki[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: niespokojnik
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861.
  2. 2,0 2,1 Daria Kupidura, Słownictwo „pospolite” w słowniku warszawskim, Uniwersytet Szczeciński