monachatus
monachatus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1) monachāt|us, ~us (deklinacja IV)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik monachātus monachātūs dopełniacz monachātūs monachātuum celownik monachātuī monachātibus biernik monachātum monachātūs ablatyw monachātū monachātibus wołacz monachātus monachātūs
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. monachium n, Monachium n, monachulus m, monachus m, Monacum n, monasterium n
- przym. monachalis, monachicus, monachus
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 429.