monachicus
monachicus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1) monachic|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik monachicus monachica monachicum monachicī monachicae monachica dopełniacz monachicī monachicae monachicī monachicōrum monachicārum monachicōrum celownik monachicō monachicae monachicō monachicīs biernik monachicum monachicam monachicum monachicōs monachicās monachica ablatyw monachicō monachicā monachicō monachicīs wołacz monachice monachica monachicum monachicī monachicae monachica
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. monachatus m, monachium n, Monachium n, monachulus m, monachus m, Monacum n, monasterium n
- przym. monachalis, monachus
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 429.