filut

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

filut (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) spryciarz albo żartowniś, figlarz[1][2]
(1.2) daw. gw. (Warszawa) oszust[3]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikfilutfiluci
dopełniaczfilutafilutów
celownikfilutowifilutom
biernikfilutafilutów
narzędnikfilutemfilutami
miejscownikfiluciefilutach
wołaczfiluciefiluci
depr. M. i W. lm: (te) filuty
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. filuteria ż
przym. filuterny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. filou → oszust, szuler; figlarz, psotnik[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „filut” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 25.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=filut&oldid=7176839”