cymbalum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cymbalum (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) muz. talerz, czynel
(1.2) cymbał, dzwonek[1]
odmiana:
(1) cymbal|um, ~ī (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) plectrocymbalum
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. cymbalicus
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. κύμβαλον < gr. κύμβη; źródłosłów dla ang. chime, ang. cymbal, franc. cymbale, hiszp. címbalo, irl. ciombal, pol. cymbał, szw. cymbal, wł. cembalo, wł. cimbalo
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 170.