co kraj, to obyczaj

co kraj, to obyczaj (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ɔ ˈkraj ˈtɔ ːˈbɨʧ̑aj], AS: [co krai ̯ t• obyčai ̯], zjawiska fonetyczne: dł. sam.

​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) każdy kraj (region, miejscowość, rodzina, itp.) ma własną kulturę, zwyczaje

odmiana:

przykłady:

(1.1) Oni, jak chcą zjeść to paskudztwo, proszę bardzo, w końcu co kraj, to obyczaj!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) one man's meat is another man's poison, when in Rome, do as the Romans do
• czeski: (1.1) jiný kraj, jiný mrav
• esperanto: (1.1) alia urbo, alia moro, aliaj domoj, aliaj homoj
• francuski: (1.1) à chaque pays, sa coutume
• hiszpański: (1.1) en cada tierra su uso
• kataloński: (1.1) a cada terra el seu ús i a cada casa el seu costum
• niemiecki: (1.1) andere Länder, andere Sitten
• nowogrecki: (1.1) άλλοι τόποι, άλλοι άνθρωποι, κατά τον τόπο κι ο τρόπος
• portugalski: (1.1) cada terra com seu uso, cada roca com seu fuso
• słowacki: (1.1) iný kraj, iný mrav
• słoweński: (1.1) drugi kraji, drugi običaji
• szwedzki: (1.1) andra länder, andra seder
• włoski: (1.1) paese che vai, usanza che trovi, ogni paese ha la sua usanza

źródła: