adiutancik
adiutancik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adiutancik adiutanciki dopełniacz adiutancika adiutancików celownik adiutancikowi adiutancikom biernik adiutancika adiutancików narzędnik adiutancikiem adiutancikami miejscownik adiutanciku adiutancikach wołacz adiutanciku adiutanciki ndepr. M. i W. lm: (ci) adiutancikowie[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adiutant mos, adiutantostwo n, adiutantowanie n, adiutantura ż
- forma żeńska adiutantka ż
- czas. adiutantować ndk.
- przym. adiutancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „adiutancik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
