благодавьць
благодавьць (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⰱⰾⰰⰳⱁⰴⰰⰲⱐⱌⱐ
- transliteracja:
- blagodavĭcĭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dobroczyńca[1]
- odmiana:
- (1.1) deklinacja I (jo-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik благодавьць благодавьца благодавьци dopełniacz благодавьца благодавьцоу благодавьць celownik благодавьцоу, благодавьцеви благодавьцема благодавьцемъ biernik благодавьць, благодавьца благодавьца благодавьцѧ narzędnik благодавьцемь благодавьцема благодавьци miejscownik благодавьци благодавьцоу благодавьцихъ wołacz благодавьче благодавьца благодавьци
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) благодатьникъ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „благодавьць” w: GORAZD.