ариматеꙗ
ариматеꙗ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- transliteracja:
- arimateja
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) deklinacja III (ja-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik ариматеꙗ ариматеи ариматеѩ dopełniacz ариматеѩ ариматею ариматеь celownik ариматеи ариматеꙗма ариматеꙗмъ biernik ариматеѭ ариматеи ариматеѩ narzędnik ариматееѭ ариматеꙗма ариматеꙗми miejscownik ариматеи ариматею ариматеꙗхъ wołacz ариматее ариматеи ариматеѩ
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- sztuczne zapożyczenie z śr.gr. Ἁριμαθαίᾱ (Harimathaíā), ostatecznie z hebr. רמתיים צופים → Ramataim Cofim
- uwagi:
- źródła:
