zaprząc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zaprząc (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzapʃɔ̃nʦ̑], AS[zapšõnc], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zaprzęgać)

(1.1) przywiązać zwierzę pociągowe do pojazdu za pomocą uprzęży
(1.2) pot. zmusić do ciężkiej pracy

czasownik zwrotny zaprząc się

(2.1) przypiąć siebie do pojazdu
odmiana:

[1]

(1.1-2) koniugacja Va
(1.1-2) rzad. koniugacja XI
(2.1) koniugacja V
(2.1) rzad. koniugacja XI


przykłady:
(1.1) Kargulowi przyszło zaprząc do wozu dwie pozostałe krowy[2].
(1.1) Konie zaprzęgli do sieci i powoli a z wielkim wysiłkiem wyciągnęli szczupaka na wyspę[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
zaprzęgnąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaprzęg mrz, zaprzęgowy mos, zaprząg mrz
przym. zaprzęgowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaprząc” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Andrzej Mularczyk, Sami swoi, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Hanna Kostyrko (zebr), Klechdy domowe, 1960, Narodowy Korpus Języka Polskiego.