współbiesiadnik
Wygląd
współbiesiadnik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) współuczestnik biesiady[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik współbiesiadnik współbiesiadnicy dopełniacz współbiesiadnika współbiesiadników celownik współbiesiadnikowi współbiesiadnikom biernik współbiesiadnika współbiesiadników narzędnik współbiesiadnikiem współbiesiadnikami miejscownik współbiesiadniku współbiesiadnikach wołacz współbiesiadniku współbiesiadnicy
- przykłady:
- (1.1) Królewski łowczy zachęcił współbiesiadników do wzniesienia kielichów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) biesiadnik, współuczestnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biesiadnik m, biesiada ż
- czas. biesiadować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. współ- + biesiadnik < pol. biesiada
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) commensal
- baskijski: (1.1) mahaikide
- bułgarski: (1.1) сътрапезник m
- interlingua: (1.1) conviva
- łaciński: (1.1) concibus m
- starogrecki: (1.1) παράσιτος
- włoski: (1.1) commensale ż/m
- źródła:
- ↑ Hasło „współbiesiadnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „współbiesiadnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.