biesiada
Wygląd
biesiada (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wystawne przyjęcie, któremu często towarzyszą śpiewy lub tańce[1]
- (1.2) przen. spotkanie poświęcone muzyce lub poezji
- (1.3) st.pol. rozmowa
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biesiada biesiady dopełniacz biesiady biesiad celownik biesiadzie biesiadom biernik biesiadę biesiady narzędnik biesiadą biesiadami miejscownik biesiadzie biesiadach wołacz biesiado biesiady
- przykłady:
- (1.1) Melpomena i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biesiadowanie n, biesiadnik m, biesiadniczka ż, współbiesiadnik mos, współbiesiadniczka ż
- czas. biesiadować
- przym. biesiadny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *besěda → pogawędka, rozmowa, spotkanie towarzyskie, uczta; dalsza etymologia niepewna, być może powiązane z czasownikiem *sěděti → siedzieć[2]
- por. białor. бяседа, bułg. беседа, chorw. besjeda, czes. beseda, głuż. bjesada, kasz. biesada, mac. беседа, scs. бесѣда, słc. beseda, słń. beseda, st.czes. besěda, st.rus. бесѣда i ukr. бесіда
- w języku polskim notowane od XV wieku[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) feast
- białoruski: (1.1) бяседа ż, банкет m
- rosyjski: (1.1) банкет m; (1.3) беседа ż
- szwedzki: (1.1) bjudning w, fest w, kalas n, bankett w, gästabud n
- wilamowski: (1.1) ymys m
- źródła: